Weer slecht geslapen en veel gedroomd door weer een geplastificeerde molton op ons bed. Maar goed, een maal op, toch wel weer lekker fit. Het zou vandaag gaan regenen, maar we hadden geluk: er is geen drup gevallen! Toen we Wesseling uitfietsten zaten we meteen in een gebied met heel veel industrie. Langs grote wegen, kleine paden er bijna doorheen. Armoedige stukken, met zeer slechte weg, en een stuk met heel veel oude niet meer gebruikte stukken spoorrails. En dat hebben we zo’n 3 uur lang gehad, op een mooi fietspad van zo’n 3 m breed na. Het lijkt misschien vreselijk of saai, maar het is best interessant om dat allemal te zien. De reis gaat voorspoedig en waarschijnlijk komen we a.s. zaterdag al weer thuis. En ik heb wel gedacht dat wij deze reis waarschijnlijk helemaal zonder kleerscheuren zouden afmaken. Maar helaas, een ongeluk zit soms in een klein hoekje of bij ons in een klein hondje. Want op dat mooie brede fietspad langs de Rhein liepen een aantal mensen met hun hond. We letten altijd erg op, maar toen John 2 dames met hun honden en ook nog een tegemoetkomende man met z,n hond wou passeren, ging het (loslopende) hondje van de man ipv mooi aan de kant te blijven zoals hij anders altijd doet, midden op onze kant John tegemoet lopen. John wilde niet over hem heen rijden en stopte plotseling. Ik zat heel dicht achter John en kon zo snel niet meer remmen. Ik ontweek John door naar rechts te rijden en belande in het gras met basalt stenen; onderuit met fiets en al de oeverkant in. Toen ze me weer op de been hadden geholpen was ik misselijk en liep het zweet me langs m’n gezicht. Het was een erg aardige man die de hele tijd, tot het weer ging, bij ons bleef. En maar steeds excuses maken en ook gegevens geven voor het geval er later nog problemen zouden voordoen. M’n rechter been is behoorlijk gebutst, mijn linker knie heel erg gehavend, net als mijn linker elleboog en arm. En het zadel is waarschijnlijk in m’n lies en raar op het zitgedeelte gekomen want daar zit ook een dikke bloeduitstorting. Alles deed eerst behoorlijk zeer, maar dat bekwam weer wat en na een poosje konden we weer verder fietsen. De ketting was van de fiets, maar verder was wonder boven wonder niks kapot. Het stuurtasje zat er ook nog gewoon op de fiets en er was niks uitgevallen. We zijn door Keulen gekomen: gezellige boulevards om over te fietsen, de prachtige Dom met zijn 2 torens gezien.... Om een heel moeilijk stuk te vermijden konden we een alternatieve route nemen. Dat was nog een heel gepuzzel omdat je daarvoor een paar keer over een hele lange, drukke brug moest, een lange fietsbrug en dan moest bekijken hoe je alles kon verbinden in al die drukte. (Het klinkt moeilijk, maar dat was het ook! ;-) Gelukkig was het laatste stuk weer heerlijk rustig en groen. Het is soms een heel gedoe om een slaapplaats te krijgen, omdat die er soms hele stukken gewoon niet zijn. Dat was vandaag ook het geval, maar gelukkig konden we door 10 km verder te fietsen toch in een prachtige B&B terecht. (Bij een engelse dame). We hebben 89 km gefietst! Ik zal morgen wel stijf zijn en vol blauwe plekken, maat slapen doen we vannacht vast erg lekker! En de val heeft bewezen dat mijn nieuwe heup ook wel tegen een stootje kan, want daar viel ik op.