Van Meiningen naar Cobult, dag 14, 1000 km gefietst!!

Vandaag van het gastadres afgedaald naar het stadje, eerst brood ingeslagen en toen de route weer opgezocht. We fietsten om 9.30 uur. Mooi op tijd dus. En dat was ook wel nodig want vandaag zouden we een nogal heuvelachtig gebied door komen. En dat was zo! In tegenstelling van gisteren toen het een saaie trip was, was het vandaag weer erg leuk! We gingen tientallen heuvels over, met soms hele pittige klimmen ( soms zelfs even lopen) en kwamen door veel leuke dorpjes, mooie gebiedjes, langs het spoor, steeds weer òver het spoor, veel zandwegen, boswegen, gritwegen, langs veel B wegen en dan nog eens zo’n 10% fietspad. En het fietsten ging goed! Na 64 km hadden we dan de eerste 1000 km afgelegd. Hoera!! We hadden ‘morgens al besloten dat we naar Coberg zouden fietsen. Een mooie stad. En dat we een dagje vrij zouden nemen. Vanwege het vele klimmen tot zelfs 15% (en dalen) gingen de kilometers niet altijd even snel. Het even eten en opwarmen en leuke dingen bekijken nam natuurlijk ook tijd. We zagen onderweg nl prachtige kastelen en kloosters, de stadsmuren met nog 7 torens in het stadje Themar, uit de 9e eeuw!! En daar bevindt zich ook ook de wereldberoemde oude St. Bartholomauskerk met 4 altaren een werkelijk pràchtig houtsnijwerk. Het leuke was dat de kerk dicht was, maar je kon bij de kosteres aanbellen en dan mocht je gewoon op je gemak de kerk bekijken. Schitterend! Verder bezoeken we niet alles, want dat kost te veel tijd. Het was de hele dag tussen 8 en 10 graden. Voeten en handen (vooral die van John) hadden het er af en toe moeilijk mee, maar voor de rest waren we goed dik aangekleed en fietsten we ons wel warm. Ik heb zelf wel de ervaring dat hou kouder het is, des te vaker moet ik plassen; goeie plekjes genoeg, maar al die kleren hè! We waren uiteindelijk om 18.30 uur in Cobult, maar er een redelijk hotel liefst in het centrum vinden er er naar toe fietsen, fietsen ergens stallen, met alle bagage de trappen op (wat ben ik blij dat we onze twee voortassen niet óók nog hebben meegenomen!), duurde toch nog meer dan een uur. Uit eindelijk zaten we tegen 8 uur op onze warme kamer in een Luxe hotel in het centrum. Hotel Goldene Trauben! Ik heb gelukkig nog wat kunnen afdingen, maar dan is het nog €100 p/n zonder ontbijt. We hebben lekker gedouched, oude broodjes gegeten, gratis drankjes uit het koelkastje gehaald en zijn vroeg gaan slapen. Vanochtend als ontbijt thee en koffie met heet kraanwater gemaakt, oude koek gegeten (ja, zo is het leven van een fietser!) en nu mag het feest beginnen! We gaan leuk het stadje bekijken en heerlijk eten! Morgen gaan we met uitgeruste spieren de laatste 395 km naar Praag fietsen. Als alles goed blijft gaan zijn we daar volgende week maandagavond. Maar we krijgen eerst nog een pittige bergjes te overwinnen! We hebben gisteren 83 km gereden.

Van Heringen naar Meiningen dag 13

Gisteravond was de lucht vol donkere wolken en voor vandaag was er ook niet veel goeds voorspeld. Koud: 3 graden met gevoelstemperatuur van 0 graden. We hadden dus de warme en regenkleding allemaal al klaarliggen. Maar vanochtend was er zon en helder blauwe lucht. Een kado’tje! Het was 8 graden maar voelde niet echt heel koud. Het bleef de hele dag rond de 10 graden, maar toen ‘s middags de zon wegging, was het ijzig koud! We zaten al voor half 10 op de fiets. John had eerst de kettingen nog schoongemaakt en geolied. Het liep allemaal dus weer gesmeerd. Het fietsen ging vandaag lekker, ook de klimmetjes die nu steeds meer voor komen. Maar er waren niet veel bijzonderheden. Het kwam allemaal vrij “doods” over. We reden ook meest langs de weg en over bospaden. Toen we vanwege de kou wel eens een lekker soepje wilden eten merkten we ook dat er in al die dorpjes waar we doorkwamen, geen cafe of restaurant te bekennen was! Echt nog Oost Duitsland! Tijdens de scheiding was dat er natuurlijk allemaal niet, en in bepaalde gebieden is dat er dus ook nooit gekomen. Toen ik dacht “ dan moeten we in vredesnaam maar een broodje langs de kant van de weg smeren, zagen we de oase! Een soort hippytent, met caravan ernaast en alllerlei leuke kleurige dingen. Binnen brandde de kachel en het was er verrassend hippyachtig ingericht. heerlijk! We belandden uiteindelijk in een pension in Meiningen. Maar voor we daar waren moesten we eerst nog een aantal straten naar boven fietsen. Tot 15%! Ik had het helemaal gehad. Wij hebben onze 5e mei gevierd met koffie en een koek, op een prachtig plekje in de zon. Helaas bleek dat we gisteren onze mooie lichtgewicht koffie bekers bij het bushaltehokje hebben laten staan. Na een rustige avond duiken we er maar eens lekker vroeg in! Maar we zijn wel lekker 79 km dichter bij Praag gekomen!

Van Treffurt naar Heringen dag 12

We zijn nu dus echt in voormalig Oost Duitsland. We hebben gisteravond de grens gezien en je ziet het af en toe heel goed in de dorpen waar je doorheen komt . Het leeft minder. Toen de scheiding in 1949 een feit werd, werden dorpen verdeeld en óf toegewezen aan Oost- óf toegewezen aan West Duitsland. Hele families werden gescheiden en er moest toestemming worden gevraagd voor een bezoek van een familielid. Dat werd soms wel en soms niet toegewezen; willekeur! Daar moet je toch niet aan denken! We hebben te kort, maar lekker geslapen. Ontbijtje aan de bar en klaarmaken voor vertrek. Het weer was erg koud: het regende en sneeuwde zelfs even! Goed ingepakt reden we om half 11. Het was 5 graden. Zo goed ingepakt was het goed te doen. Eerst een heel stuk bospad, toen langs de rivier de Werra. Ook een heel stuk langs de weg. Geen indrukwekkend landschap en niet veel bezienswaardigheden. Maar dat veranderde! We gingen over de prachtige Werrabrug met kapel, uit 1223! De oudste brug uit Oost Duitsland! Niet veel later kwamen plots weer voor een complete weg afzetting! Ook nu vonden we weer onze weg. We zagen de imposante afvalbergen van de kalimijnen: 200 m hoog! Tgv de zoutwinning daar. We fietsten op een pad op houten palen door een moerassig deel in Auen. En tot slot belanden we via een mooi fietspad op een pad met grof basalt split, dat overging in een smal bospad en vervolgens steeds zanderiger werd. Op het laatst reden we over een brede, natte weg van rood-bruin plakkerig zand! En passeerden we een zandwinningsgebied. Alles zat er onder! De fiets, de remmen, de derailleur, de fietstassen, de broek, de schoenen.... Alles knarste en schuurde... We hebben met onze flesjes water en water uit plassen het ergste proberen weg te halen. Maar besloten dat de reis vandaag maar niet te lang meer moest duren. We belandden in Heringen. In een van buiten mooi uitziend Hotel en van binnen zo oud en vol tierletijnen dat het prachtig is! En zulke aardige mensen! We hebben drie keer een emmertje sop gekregen om de fietsen schoon te maken, hun afwasborstel en sponsje daarbij compleet vernield. Maar het was allemaal goed. We hebben de fietsen zoveel mogelijk schoongemaakt, maar het is nòg lang niet weg. John wil morgen iemand met een hogedrukspuit zoeken. We hebben een kamer met uitzicht op een Kaliberg, met lekkere bedden, dus wat kan ons nog gebeuren. We hebben (maar) 65 km gereden vandaag, maar wat een leuke dag was het! Koud: begon eerst een poos met 5 en daarna 6 graden, toen uren 10 graden, tot laat in de middag 14 graden met zon! Nat: begon met regen, toen sneeuw, toen uren regen, nog hagel en toen droog! Landschap: van uren wat saai in een omgeving waar in het enorm wisselde! Slaap lekker!

Van Hann. Münden naar Treffurt dag 11

Oh, wat een dag! We hebben echt heerlijk geslapen en waren weer lekker fit vanochtend. Om half 10 stonden we buiten, boodschapjes doen en half 11 rijden. We volgden vandaag de Werra. Eerst een stuk door het bos, toen langs de rivier. Het rijden ging heel soepel, ook de heuveltjes. In Witzenhausen hebben we het prachtige historische centrum bekeken. Allemaal zulke mooie vakwerkhuizen. Eeuwenoud! En bij Unterrieden was de fietsbrug plotseling weer afgesloten. Ze hadden zelfs takkenbossen neergelegd om te verhinderen dat je er langs zou gaan ( waarom, hebben we niet kunnen ontdekken), maar het is ons toch gelukt om ons er doorheen te wringen. Anders zouden we kilometers moeten omfietsen. In Wahlhausen zagen we een schitteren vakwerkdorpje met een prachtig Schloss Werleshausen uit 1556. Als je door zo’n gebied met al die valwetkhuizen doorfietst, heeft het wel heel veel sfeer. Het was benoorlijk koud toen we vanochtend vertrokken. 10 graden. Maar het werd in de loop van de dag toch nog 16 graden, en alhoewel het steeds voorspeld was, nog steeds geen regen. Ook de wind was nog steeds gunstig. Het fietsen ging heel goed, maar we waren wel wat laat vanwege dat we zoveel leuke dingen zagen. Op een gegeven moment kwamen waar de grens tussen Oost en West Duitsland lag. Echt wel kippevel! Er scheen daar in de buurt ook een Grensmuseum te zijn. We hebben gezocht en gevraagd, maar het was zo moeilijk te vinden dat het uiteindelijk te laat werd. Toen we na 72 km in het plaatsje Wanfried (een toch redelijk grote plaats) een slaapplaats wilden zoeken en wilden eten, bleek dat de 2 hotels daar èn de Gasthof niet meer bestonden. Toen we een man vroegen waar we konden eten, zei hij : hier? In Wanfried? Tja, op zondag kan man dort bratwurst essen... Nou ja! We zijn maar weer gaan fietsen, kwamen nog een paar dorpjes tegen, maar geen slaapgelegenheid. Uiteindelijk kwamen we in de grote plaats Treffurt. Zoeken, zoeken..... Bleek dat er 1 hotel was, helemaal heuvelop... Aardig duur! Interieur uit 1990. 1 jaar nadat de Oost-west grens was opgeheven. Maar we waren na 87 km blij een slaap- en eetplaats te hebben. We hebben uitgebreid met de eigenaars en gasten in het cafe over Oost en West Duitsland gepraat. Heel indrukwekkend! Je zag het verschil ook heel goed in de dorpjes. Oost is nog steeds heel sober en het lijkt er zo uitgestorven. Grote tegenstelling ook die sobere huizen met die prachtige vakmanshuizen in West Duitsland.Maar nu weer lekker slapen, morgen een nieuw avontuur.

Van Trendelsburg naar Hann. münden dag 10

Gisteravond hebben we weer eens de was gedaan, van een week! Ik snap niet dat het thuis zoveel meer moet zijn. Waren we gisterochten mooi om 9.20 uur weg, vandaag was het half 11. We waren veel te laat op bed vanwege de was doen, lekker eten en twee verslagen maken. En we moesten ons ook extra inpakken want het was erg koud, Bovendien werd er regen verwacht. Het was en bleef uren lang 10 graden. Pas om 2 uur werd het warmer en kwam uiteindelijk de zon er door. We hebben vandaag geen regen gehad. En ook troffen we het weer erg met de wind! Nadat de zon doorkwam hebben we nog lekker in de korte broek gereden. Het eerste stuk dat we reden was vrij saai: eerst zo’n 10 km bospad en toen nog eens zo’n 12 km langs een grote weg. Af en toe even een pittig klimmetje. Toen we tegen 12 uur even gingen koffie drinken zag ik ineens dat we 5 km verderop met een pont over de Weser moesten die van 12.30-13.30 uur pauze hield. Wij weer snel de koffie in de thermoskan en snel snel fietsen naar de pont. Gelukkig haalden we het nog mooi. We vielen zelfs met de neus in de boter want ze waren van de Duitse tv aan het opnemen op de pont. Ze vonden het heel interssant te horen dat wij naar Praag fietsen. (Waarschijnlijk een van de eersten dit jaar.) We worden beroemd!! We hadden vandaag allebei het gevoel alsof we pap in de benen hadden! Waarschijnlijk door die pittige klimmen van gisteren. Maar ondanks dat hebben we lekker doorgereden en waren we om 16.00 uur, na 61 km in Hann. Münden. Vooral ook omdat dit een mooiestad is, vonden we het voor vandaag wel genoeg. We zitten in een leuk hotel, hebben gezellig door de stad geslenterd en heerlijk Thais gegeten! Lekker slapen nu en morgen hopelijk weer lekker aangesterkt!

Van Etteln naar Trendelburg dag 9

Vandaag heerlijk fris opgestaan. De spieren waren weer aardig hersteld. Het was erg mistig en heel koud: 8 graden. Gelukkig werd het eind van de ochtend steeds warmer en zonniger, zodat we toch nog heerlijk in de zon konden lunchen. Vandaag was het voor het eerst ècht klimmen. Dat was wel even wennen! En afdalen ook. Hele stukken naar beneden! John haalde een snelheid van 51 km. Ik van 41,8 en dat vind ik al heel hard. Vandaag is het 1 mei en dat wordt in Duitsland behoorlijk gevierd. Overal waren groepen mensen in de natuur. Gezinnen, jonge mensen, oude mensen... en veel met een karretje met daarin veel drank, lekkers en bbq benodigdheden. Drank, drank en nog een drank. En veel harde muziek uit hele grote boxen. En we roken veel bbq’s Heel gezellig allemaal! Maar de groepen werden naarmate de middag vorderde steeds luidruchtiger. Het gebied waar we vandaag doorheen kwamen was werkelijk prachtig. We hebben heerlijk genoten! We kwamen natuurlijk ook ineens weer een omleiding tegen: gelukkig bleek een toevallige passant te weten dat we gewoon verder konden. Toen we een lunchplek zochten kwamen we bij een mooi kerkje met een bankje. Alleen liepen daar heel veel mooie, maar voor ons onbekende beestjes rond, met oranje maskertjes op de rug. Ze zaten ook nog net in de paartijd. We hebben toch maar een ander plekje gezocht. We hebben 74 km gereden en zijn om te slapen terechtgekomen in Trendelburg. Een klein, 50 m hoog gelegen stadje met een mooie burcht. De weg er naartoe was zo stijl, dat we hijgend het laatste stukmoesten lopen. Maar heerlijke bedden hier! En nu lekker slapen, want de komende dagen wordt het bar weer!

Van Lippstadt naar Etteln dag 8

Omdat er geen Wifi was op ons slaapadres, alsnog een dag later het verslag.

Om kwart voor tien reden we. Het was erg koud toen we vertrokken: 12 graden. We waren aardig ver van onze route dus dat was wel puzzelen. Na 8 km, waarvan 4 km via een pad van 30 cm door een bos, zaten we na 52 minuten rijden weer op onze route. Het pad door het bos was nogal heftig: door nogal dichte bossages en soms zandkuilen vlak langs het water. John heeft, waarschijnlijk bij een heftige draai/wip, zijn fietspompje verloren. Jammer! Langzamerhand werd het steeds warmer en zonniger. Het was een mooie route. In het stadje Schloss Neuhaus zagen we het mooie gelijknamige kasteel. En we kwamen door de stad Paderborn, genoemd naar de rivier de Pader die in de stad begint. Het is de kortste rivier van Europa, 4 km, welke door 200 bronnen gevoed wordt. Paderborn is een erg mooie stad! Ergens midden op het platte land kwamen we bij een totaal gesloten slagboom, die met een motertje omhoog kon. Het bleek dat er een weg voor een stuk door het land van een boer liep. Je kon er voor 1€ doorheen. Met behulp van een andere, daar bekend zijnde fietser zijn we er gratis doorheen gepiept. Op een gegeven moment zagen we allemaal bomen met hele dikke bollen die er in leken te groeien. Heel apart! Ra ra, wie weet wat dat is? In Borghen zagen we, midden in de natuur een prachtige kleine kapel staan: de Kluscapelle, uit 1677. Onze slaapplaats voor de nacht was in Etteln. In een oud familiepension. Alles nog in de stijl van begin 80er jaren. Prachtig! Lekker schoon en heel gemoedelijk. John mocht op een ander leegstaande kamer voetbal kijken en ik ben heerlijk vroeg eens heel goed gaan slapen. Wel nodig, want een aantal spieren lieten zich goed voelen. Hadden we gisteren 67 km gereden, nu nog iets minder nl. 63 km.

Van Hamm naar Lippstadt dag 7

Gisteravond een lekkere pizza gegeten op het vliegveldje van Hamm. En lekker geslapen. Vanochtend half 10 aan het fietsen en het weer was een beetje fris, maar prachtig. Het was nog wel een gezoek eerst omdat we een mooie alternatieve route wilden nemen en natuurlijk stonden we zo ineens weer voor een totaal opgebroken weg. Gelukkig was er nu wel een omleiding. Voordat we op die route kwamen zagen we in een prachtig park weer een Gradierwerk. Een man vertelde ons dat er mensen zijn die heel regelmatig komen en van wel 30 km ver, om een uur of zo rond dat Gradierwerk te lopen en de gezonde zoute lucht in te ademen; het schijnt erg goed te zijn voor de longen. De alternatieve route was de moeite waard! Een prachtig landschap! Langs het even mooie kasteel Haus Heessen wat nu trouwens een priveschool en internaat bleek te zijn. We werden toen we even rondkeken meteen door iemand aangesproken en er stonden een paar meisjes met waarschijnlijk hun ouders te praten, en die zagen er beslist niet vrolijk uit. Lijkt me niks op zo,n school! We moesten met een pondje de Lippe over: zelf te bedienen. Dat was wel lachen, want het was best zwaar! En na heel veel zoeken vonden we hem dan: de grootste zuid Indiaanse tempel van Europa, de Sri Kamadchi Ampal in Uentrop. Heel leuk om te zien, maar ook wat vreemd zo,n heel andere cultuur zomaar in zo’n stug uitziend Duits dorp! Door het gezoek naar de tempel waren we te laat om lekker gebak te eten, omdat de bakkers op maandag middag dicht bleken zijn. De reden van het gebak was deze keer dat John en Ankie vandaag 12,5 jaar een stel zijn! ?? We hebben het later met een lekkere lunch gevierd! Daarna verliep het allemaal wat minder soepel. Het bleek moeilijk te zijn een lunchplek te vinden, het begon te regenen, een aantal spieren begonnen op te spelen en toen we eindelijk bij een stadje kwamen waar we wilden slapen, bleek dat we per ongeluk een pension hadden geboekt dat niet in de stad, maar in het district Lippstadt zat. Nog eens 7 km fietsen! De wijn die we eerder gekocht hadden, zijn we in het vorige hotel vergeten en hier is geen wijntje te krijgen! Maar het ontbijt schijnt hier heel goed te zijn! Dus nu maar lekker oogjes toe en uitrusten!