Oh, wat een dag! We hebben echt heerlijk geslapen en waren weer lekker fit vanochtend. Om half 10 stonden we buiten, boodschapjes doen en half 11 rijden. We volgden vandaag de Werra. Eerst een stuk door het bos, toen langs de rivier. Het rijden ging heel soepel, ook de heuveltjes. In Witzenhausen hebben we het prachtige historische centrum bekeken. Allemaal zulke mooie vakwerkhuizen. Eeuwenoud! En bij Unterrieden was de fietsbrug plotseling weer afgesloten. Ze hadden zelfs takkenbossen neergelegd om te verhinderen dat je er langs zou gaan ( waarom, hebben we niet kunnen ontdekken), maar het is ons toch gelukt om ons er doorheen te wringen. Anders zouden we kilometers moeten omfietsen. In Wahlhausen zagen we een schitteren vakwerkdorpje met een prachtig Schloss Werleshausen uit 1556. Als je door zo’n gebied met al die valwetkhuizen doorfietst, heeft het wel heel veel sfeer. Het was benoorlijk koud toen we vanochtend vertrokken. 10 graden. Maar het werd in de loop van de dag toch nog 16 graden, en alhoewel het steeds voorspeld was, nog steeds geen regen. Ook de wind was nog steeds gunstig. Het fietsen ging heel goed, maar we waren wel wat laat vanwege dat we zoveel leuke dingen zagen. Op een gegeven moment kwamen waar de grens tussen Oost en West Duitsland lag. Echt wel kippevel! Er scheen daar in de buurt ook een Grensmuseum te zijn. We hebben gezocht en gevraagd, maar het was zo moeilijk te vinden dat het uiteindelijk te laat werd. Toen we na 72 km in het plaatsje Wanfried (een toch redelijk grote plaats) een slaapplaats wilden zoeken en wilden eten, bleek dat de 2 hotels daar èn de Gasthof niet meer bestonden. Toen we een man vroegen waar we konden eten, zei hij : hier? In Wanfried? Tja, op zondag kan man dort bratwurst essen... Nou ja! We zijn maar weer gaan fietsen, kwamen nog een paar dorpjes tegen, maar geen slaapgelegenheid. Uiteindelijk kwamen we in de grote plaats Treffurt. Zoeken, zoeken..... Bleek dat er 1 hotel was, helemaal heuvelop... Aardig duur! Interieur uit 1990. 1 jaar nadat de Oost-west grens was opgeheven. Maar we waren na 87 km blij een slaap- en eetplaats te hebben. We hebben uitgebreid met de eigenaars en gasten in het cafe over Oost en West Duitsland gepraat. Heel indrukwekkend! Je zag het verschil ook heel goed in de dorpjes. Oost is nog steeds heel sober en het lijkt er zo uitgestorven. Grote tegenstelling ook die sobere huizen met die prachtige vakmanshuizen in West Duitsland.Maar nu weer lekker slapen, morgen een nieuw avontuur.