Van Revnice naar Praag, dag 22
Het was erg koud vanochtend, met een harde scherpe tegenwind. We zaten pas om 10.20 uur op de fiets, maar dat kon, want we hoefden nog maar 36 km te fietsen en dan waren we in Praag. De reis was heel leuk. Eerst wel stukken langs de weg, maar daarna ook hele lange einden over een fietspad langs het water en het laatste stuk door de stad. We moesten op een gegeven moment over een fietsbrug die zo krap was afgezet met betonblokken, dat om er langs te kunnen de begage er zelfs af moest. En we moesten ook over zo’n 80 m lange spoorbrug met fietsgedeelte. Over het water en gemaakt van open roosters. Voor iemand met hoogtevrees (ik dus! ) is dat een hele uitdaging! Maar ik moest er over, dus op de fiets. Niet naar beneden kijken en herhalend: het is een gewoon fietspad, het is een gewoon fietspad.... John fietste een eindje voor me en die stapte halverwege af om foto’s te maken van de prachtige waterval er onder. Ik riep: ga weg! weg! weg! Gelukkig ging hij aan de kant en kon ik langs hem fietsen. Als ik had moeten stoppen had ik geen stap meer durven verzetten. Mensen met hoogtevrees herkennen dat wel. Super spannend! De laatste 10 km kregen we nog even een paar dikke buien en werd het erg koud, maar enmaal in Praag was het weer opgeknapt. We waren om 2 uur bij het station, eindpunt van de reis! We hebben het gehaald! Precies op de verjaardag van mijn lieve zus Henny! 1371 km in totaal gereden. We hebben vrij snel een mooi hotel dicht bij het station kunnen krijgen. Vandaag en morgen lekker genieten en dan weer op de fiets richting huis. Praag is echt een prachtige stad, dus we zullen ons goed vermaken.
Van Dobriv naar Revnice, dag 21
Vanochtend een beetje later opgestaan dan anders, omdat we pas om kwart voor 9 goed en wel is de jeugdherberg zaten. We gingen daardoor ook pas na 12 uur slapen. Allebei geslapen als een os! Was wel wat gek om zo alleen in een jeugdherberg te zitten, vooral als je ‘s nachts even naar de wc moet. We zaten pas 10.10 uur op de fiets. De eerste 5 km was heuvelachtig door het bos. Slecht pad, maar heel mooi! Er was droog maar zeer koud weer voorspeld (7 graden), maar het was 14 graden en zonnig. En zonnig is het de hele dag gebleven. Heerlijk! Er was wel een harde n/o wind, en wij fietsten oost. Dus veel tegenwind. Na het bos kregen we een lang, heel slecht pad met allemaal heel grof steen/ totaal kapot gereden weg. Daarna was het eigenlijk de hele verdere dag langs de weg rijden. Een heel stuk daarvan was heel erg druk! De weg was smal en heuvelachtig en dat zorgde soms voor onverantwoordelijke situaties; zo haalde een vrachtwagen ons net over een heuvel in, vlak voor een tegemoetkomende auto, en ook moesten we een heuvel op waarvan het laatste gedeelte niet meer te zien was door overhangende takken van bomen; het verkeer dat ons van achterwn naderde zag ons daardoor pas op het laatste moment. Dat is best eng! Het valt ons op dat ze hier erg hard rijden op die smalle wegen. Op een gegeven moment hebben we in Neumetely in een bushalte hokje lekker gelunched en ook alvast een hotel besproken in Revnice. Dat is nog ongeveer 35km vanaf Praag. Het leek ons wel leuk om morgen een beetje rond de middag in Praag aan te komen. Nog even nieuwe bartterijen in de GPS gedaan en weer op weg. Mijn route kwam echter niet op mijn GPS. Een hikje dacht ik, dus toch maar op pad. Na een paar km nog eens kijken, en toen bleek dat mijn micro sd kaartje er niet meer inzat. Die was er waarschijnlijk uitgewaaid bij het verwisselen van de batterijen. Wij weer terug fietsen naar het bushalte hokje, en zoeken. Niks te vinden. Ik dacht ik stond ook dicht bij John z’n fiets toen ik de batterijen verwisselde; zal hij daar op gevallen zijn? Ik zoek en zie het kaartje (van 1 x 1,5 cm) liggen tussen de boven/zijkant van de fietstas en de plasticzak met regenkleding. En we hadden al ook weer 4 km met harde wind gefietst. Dat is toch geluk hebben? We hebben de laatste 20 km naar het hotel nog heerlijk gereden. We hadden vandaag dus wel behoorlijk tegenwind, maar het was met hele stukken vlak en de benodigde uitdagende heuveltjes een hele fijne rit. We hebben 60 km gereden. Het hotel was ook zo gevonden; in tegenstelling met gisteren in Dobriv, waar helemaal geen straatnamen zijn maar ieder huis gewoon een nummer heeft ( zonder schema). We zitten nu in een heerlijk hotel. Lekker slapen dus en morgen naar Praag!!
Van Konstantinovy Lázné naar Dobriv, dag 20
Vannacht slecht geslapen vanwege het harde bed; John had er geen last van. Vanochtend heeft John eerst de fietskettingen even verzorgd en toen om 9.40 uur op de fiets met het idee dat we een paar lekkere afdalingen kregen. Maar zover was het nog niet. We moesten het dorp uitklimmen en die klim duurde meer dan een km. Meteen goed warm dus. En dat was wel nodig, want het was 9 graden en ijzig koud. We hadden de regenkleding niet aangedaan omdat het droog was. En dat bleef het gelukkig ook de hele dag. We hadden inderdaad eerst een stuk mooi glooiend land en een paar goede afdalingen. Het was ondertussen 11 graden, maar met een harde, ijskoude zijwind. We werden zo koud dat we het regenpak, overschoenen, muts, dikke handschoenen allemaal hebben aangedaan. Toen was het beter. Op een gegeven moment kregen we een paar zeer stevige, lange klimmen, waarvan 1 zels van 12%! Het bleef de rest van de dag dalen en klimmen, maar dat ging goed. De slechte paden van nat zand, fijnere of zelfs hele groffe stenen waren weer ruim van de partij. En zelfs de gewone wegen zitten vol met gaten. Heel vervelend bij klimmen en dalen. Ontzettend leuk was trouwens dat we gisteren ineens een wild zwijn zagen, en vandaag vlak voor ons ineens een hele groep met herten de weg overstaken!We kwamen door de stad Plzen, met z’n prachtige gebouwen en de grootste synagoge van heel europa. Heel leuk om te zien. Niet prettig om in te fietsen. Toen verder naar Rokycany. Het fietsen ging ondanks de kou en het vele klimmen heel goed. Rokycany is een wat groter stadje met veel slaapplaatsen, dachten we! We waren er om half zes, maar om 7 uur hadden we nog steeds geen slaapplaats. We begonnen hem wel wat te knijpen. Het bleek dat er een sportwedstrijd was in de stad, met 17 landen, en daarom waren alle bedden al bezet! Na veel gebel en gesmeek konden we een slaapplaats krijgen in Dobriv, in een jeugdherberg. Lastig communiseren over de telefoon trouwens, want de meeste mensen spreken toch bijna geen duits of engels. Het was nog 9 km fietsen. Maar we hadden geluk dit keer, want het te fietsen bevatte maar een paar echte klimmen. Het bleek dat de jeugdherberg normaal nog niet open is. En hij was lastig te vinden omdat er geen straatnamen zijn in dit dorp, maar alle huizen hebben gewoon een nummer (en niet mooi op volgorde). De mensen die het regelden zijn nu ook naar huis, en daarom zitten wij hier nu helemaal alleen in die grote jeugdherberg. Super! Alles lekker schoon! We hebben de bedden opgemaakt, broodje gegeten, nu even ontspannen en dan heerlijk slapen! Morgen schijnen we in een mooi glooiend landschap te rijden (eerst zien en dan geloven). Weinig regen, noorderwind en maar 8 graden! Het was toch een leuke dag en we hebben 79 km gereden. We moeten nog een kleine 100 km en dan zijn we in Praag! Maar oh! kwam er nu maar eens een lekkere warme dag!
Vn Dolni Zandov naar Konstantinovy Lázné, dag 19
Vanochtend lekker uitgerust vertrokken. Het regende en dus alles aan. 9.40 uur op de fiets. Het was 8 graden. De spieren hadden weinig tijd om te wennen want we moesten meteen al 2,7 km klimmen! En stegen daarbij bijna 100 meter. Een echte opwarmer dus. Daarna zo’n 13 km steeds redelijk heuvel op en heuvel af, met pittige uitschieters! Het hoosde! We reden langs de weg en die wegen waren af en toe zó slecht! Toen kwamen we bij de beruchte stad Marianske Lázné: we hadden al gezien dat dat wel pittig kon worden. We zagen een bakker, 11.08 uur, en die was verdorie al dicht! Om 11 uur gesloten! En zondags ook! Omdat ze nog aan het schoonmaken waren klopte ik op de deur en probeerde ze over te halen ons nog wat te verkopen, maar dat lukte me niet. We gingen de stad door, heuvel op, op, op... en toen zaten we ineens al vrij hoog in een chique hotel buurt. John vond dat we toch eerst een supermarkt moesten zoeken omdat zondag misschien ook alles dicht was. In die stortregen toch mensen gevraagd, en ja, er was een supermarkt: helemaal beneden in het stadje! Wij erheen en voorraad ingeslagen. We zagen dat er naast de supermarkt een kraampje was met fastfood, waaronder lekkere gewokte mie. Daar hebben we eerst allebei maar eens een bak van opgegeten, want we hadden na het ontbijt nog niks weer gehad. Toen weer terug de berg weer op! Eindelijk boven bleek het helemaal nog niet boven te zijn. Het was precies zo,n berg waarop soms op de top een kasteel staat; en wij moesten via slingerweggetjes helemaal naar boven! Eerst via een stuk hele slechte keitjesweg, daarna via een slechte asfaltweg. Ik heb wel 5 keer een stuk met de fiets gelopen. Het was gewoon niet te doen! Tegen 2 uur waren we boven en hadden we in totaal 25 km afgelegd. Bijna niks dus. De zon was er wat doorgekomen en we waren erg warm van het klimmen, daarom besloten we het regenpak en de overschoenen uit te doen. We waren net klaar toen ik het hoorde rommelen. Achter het bos achter ons, zag ik een hele zwarte lucht aankomen. Wij het hele gedoe weer aan! En rijden! We reden daar bovenop die berg toen de sluizen echt opengingen en het ontzettend begon te omweren. Best wel wat eng zo op de vlakte op die berg. Het regende zo ontzettend hard dat we een schuilplek zochten onder een overhangende rand van een garage. Toen het ergste voorbij was zijn we verder gegaan en dat was ook steeds weer heuvel op, heuvel af, over soms zulke slechte boswegen ( nu ook zeiknat!) en hele grof stenige achterweggetjes, door zulke kleine, armoeidge gehuchtjes, dat we steeds gewoon zonder stoppen doorreden. Tot we in Konstantinovy Lázné kwamen, een aardig groot stadje en er leuk uitziend. We zagen een hotel en daar konden we gelukkig een kamer krijgen! Na 2 dagen brood hebben we daar ( voor de 2e keer vandaag) lekker warme hap gegeten en gedronken. De nodige was gedaan (hangt nu allemaal op de verwarming te drogen) en nu gaan we zo lekker onder de dekens! De beentjes zijn pijnlijk en stijf. Tijdens het douchen ontdekte ik een teek op mijn wang; Eerder deze reis ook al een op mijn been. Tijdens onze lunch gisteren (noodgedwongen in het gras omdat er geen bankje te bekennen was) zagen we ineens allemaal teken lopen. Gisteren zag John ‘s avonds bij de wc ook ineens een lopen en tijdens het wassen zag ik er een in een ondershirt. We hebben nu dus steeds hele goede tekencontrole! Morgen wordt het weer slecht weer: 11 graden en regen. Maar de tocht schijnt niet zo zwaar te worden! We hebben al met al toch nog 54 km gereden!
Van Waldershof naar Dolni Zandov, dag 18
Vanochtend vroeg opgestaan, mand met ontbijt van de lieve dame gekregen. John heeft de fietskettingen weer eens goed bewerkt en toen op pad! Het was erg bewolkt en er zou regen komen, maar het was droog. We deden de regenkleding eerst maar niet aan. En dat was ook de hele dag niet nodig. Het was s’morgens al 14 graden en die liep in de middag nog op. Wat heerlijk! De hele dag kwamen we door veel, kleine dorpjes. Dorpje in, lekker dalen, dorpje uit, weer behoorlijk klimmen. Maar het ging allemaal goed. De benen waren weer lekker sterk. Het eerste deel van de tocht tot de grens reden we veel over bospaden. Om 11 uur waren we in Tjechië. We reden zo, zonder controle de grens over; er stond alleen een zuil waaraan je zag waar de grens was. Maar John mistte wel zijn stempel! Ha, ha. Eenmaal in Tsjechië reden we heel veel langd de gewone wegen. Niet altijd leuk, want ze rijden er behoorlijk hard. De wegen zijn er de helft van de tijd heel slecht. Los grind en zand en gaten in de weg. Daarom moet je heel goed opletten bij het afdalen. We reden ook door een mooi bos met heel veel hoogte verschil, over paadjes met heel veel vochtige bladen. Dat was écht eng!Maar het land is prachtig, evenals de meeste dorpjes. We hebben genoten! We kwamen ook bij het grote stuwmeer langs: Vodni Dilo skalka Erg interessant om te zien. Om kwart voor 5 besloten we in een wat groter dorpje naar een slaapplaats te zoeken. Gelukkig lukte dat, in het Pension van de moeder van een jongen die we toevallig vroegen. Het Pension is eigenlijk nog niet open, dus we zijn er weer helemaal alleen. Lekker schoon allemaal, dus dat wordt heerlijk slapen! We hebben 65 km gereden!
Van Wirsberg naar Waldershof, dag 17
We hebben heerlijk, en ik heel lang, geslapen in ons lekkere, schone bed in het pension. John is in de badkamer gaan zitten met chocola en 0% bier om de voetbalwedstrijd met Ajax te luisteren. Ik ben lekker vroeg gaan slapen. We wisten dat deze dag zwaar zou worden, dus daar hadden we ons op ingesteld. Toen we weggingen regende het, was het mistig en koud. Al snel kwamen we in een dorp waar een wegafsluiting was. Je moest met je fiets trappen af en dan over het kerkhof lopen. Dat hebben we maar niet gedaan, maar een alternatieve weg gezocht. De eerste 22 km was zwaar rijden omdat het veel over vochtige bospaden en grit ging. Toen kwam het zwaarste (dachten we) van Bad Berneck naar Bischofsgrün. 12 km constand klimmen; niet veel, 3-4%, maar na een aantal km’ers voel je het goed in de benen. En dan nog een km een heel pittige klim! Tot 820 m hoog. Maar we hebben het gehaald! Blij!! Maar wat daarna kwam was veel zwaarder! We reden eerst over een pad bij de skiliften langs.De route ging over veel slechte boswegen en grit- en zandpaden. Een daarvan was een bosweg met kleverig grijs zand met stenen. En het was behoorlijk steil! Het was niet te doen! Zelfs John heeft gelopen. Gelukkig ging het na een km beter. En we stegen ook nog eens 100 meter. Het weer hielp ook niet mee! Steeds droog en wat zon (regenpak en overschoenen uit) , met dan weer heel dikke buien (alles weer aan!). En als je staat te hijgen omdat je de berg niet opkomt, helpt een dikke bui op je kop zeker niet mee. Toen we de bospaden hadden gehad, hebben we een slaapplaats geregeld. Op 12 km afstand. We moesten ons melden bij de supermarkt bij de kerk. Gelukkig! Een slaapplaats! Het is nl in dat gebied niet gemakkelijk te krijgen. De 12 km ernaartoe waren een drama! Heuvel op, heuvel af! En niet zulke kleintjes! Ik ben aardig wat keren afgestapt om op adem en krachten te komen, want mijn benen deden het gewoon niet meer. Maar we zijn er gekomen; het laatste stuk in de stromende regen. Een oudere, heel aardige vrouw wachtte ons op. De supermarkt was al van haar overgrootvader geweest. Die was er in 1898 mee begonnen: en zo zag het er ook nog uit. En een rommel! We kwamen bij het huis en mochten een hele etage gebruiken. Prachtig toch? Maar het was er zo’n rommel, en zo smerig, dat het volgens mij nooit meer erger kan. De bedden waren nog niet opgemaakt. Ik zei: dat doe ik wel even. Toen ze weg was heb ik alle beddegoed uitgeklopt, en de lagen stof verwjderd. Er was geen Wifi, dus hebben we een broodje gegeten en zijn gaan slapen. Ik voelde de beestjes s’nachts overal op mijn lichaam lopen, maar heb toch nog redelijk geslapen. Kan ook bijna niet anders na 62 zware kilometers!
Van Coburg naar Wirsberg, dag 16
Vanochtend vroeg op en broodje op de kamer gegeten. We zaten om 9 uur op de fiets. Het weer was tegen de voorspelling in, mooi. 14-15 graden een beetje zonnig, dus het we s heerlijk fietsen. Na 12 uur betrok het flink en om 1 uur begon het te druppen. Dus de regenkleding aan. En dat was ook wel nodig, want het werd steeds slechter. De temp. zaktje tot 10 graden. Het landschap was eerst mooi maar gewoon. Later werd het wel wat interessanter. We fietsten veel op een soort stoep-fietspad, dat steeds bij een dorpje ophield. Dan moesten we de vaak drukke weg over en langs de weg fietsen. Na het dorpje moest je dan weer naar de andere kant van de weg. Erg lastig. In de middag werd het steeds rommeliger en moeilijker te ontdekken waar je moest fietsen. We gingen hele stukken dwars door het land, via paden met steenslag achter volkstuintjes langs, over grindpaden en oost duitse keitjes door een soort parkjes, dwars door steden, heel moeilijk langs een gigantiche brug in aanbouw... afwisseling genoeg! En ook wel weer aardig klimmen en dalen. Een mooie opbouw voor morgen als we met 820 m hoog ons hoogste punt over gaan. Toen we om kwart voor 6 bij ons hotel aankwamen, waren we na de hele dag fietsen met daarin twee pauzes, best erg moe, en blij dat we een lekker hotel hadden gevonden, want dat wordt hier toch wel wat lastiger.We hebben lekker pasta gegeten: veel koohydraten en weinig vlees: beter voor de vertering en goed voor je energie! Goed advies van zoon Remko! Vanavond vroeg slapen ivm de zware dag morgen. Morgen fietsen we naar de Tsjechische grens. We hebben 73 km gefietst.